Gitte Briffa ~ Omarm je woede

Gitte is een vrouw die me raakt. Ze deelt wat er op haar hart ligt, zonder terughoudendheid. Ze geeft ruimte aan wat menselijk is, ook (juist!) aan de emoties die we liever niet laten zien. Met haar bedrijf  Woedekracht  nodigt ze mensen uit hun ware vuur te voelen en laten zien. Niet met geweld, maar met helderheid, speelsheid en begrenzing. Ze werkt onder andere met smijtsessies, conscious complaining en radical honesty. In dit interview deelt ze haar visie, verhalen en praktische oefeningen om woede niet langer te onderdrukken, maar te gebruiken als kracht.

Wie ben je?

Ik ben Gitte Briffa. Ik ben politicoloog en sociaal werker. En ik ben expert in de kracht van woede. Ik help mensen bij hun vuur te komen en ik leer ze de taboe emotie woede te kanaliseren. Woede is één van de belangrijkste emoties, die we vaak wegdrukken. Als iemand deze leert voelen en kanaliseren heeft dat veel impact. Ik zie mensen opleven, kleur bekennen, tevoorschijn komen, hun mening verkondigen én gaan staan voor wie ze zijn. Tegelijkertijd gaat woedekracht ook over lelijk mogen zijn, imperfectie en uit elkaar mogen vallen.

Hoe is woedekracht tot jou gekomen?

Ik ben altijd op zoek geweest naar hoe ik zo vrij mogelijk kan leven. Alles wat mij daarin tegenhield wilde ik loslaten. Ik wilde ook eerlijker en opener leven. Toen ben ik veel retraites en cursussen gaan doen. Elke keer was de rode draad: hoe kan ik de woede in mij toelaten? Niet meer de nice girl zijn, maar de eerlijke vrouw. Dit thema kwam constant terug.

Ik ben toen ik aanraking gekomen met Karla McLaren van het boek The Language of Emotions. Zij zegt dat woede de belangrijkste emotie is en dat klikte bij mij. Woede is de poortwachter. Deze gaat over begrenzing. Door 'nee' te zeggen. Of door 'ja' te zeggen. Woede beschermt jouw burcht.

Vaak hebben we dit niet geleerd. We hebben gehoord dat boosheid niet goed is. Dat we aardig moeten zijn. Dat het niet goed is om verlangens, seksualiteit en je eigen stem te laten zien of horen. Al dat vurige dat in ons zit, de IK-kracht, wordt dan onderdrukt.

Uiteindelijk staat de poortwachter niet meer op zijn plek, maar hij gaat erachter staan, waardoor de burcht niet beschermd is. Zo gaan mensen constant over onze grenzen heen zonder dat wij een duidelijke 'nee' geven. Ik ben zelf bijvoorbeeld opgegroeid in een gezin waarin werd gezegd: jij hebt niks te willen. Daardoor werd er later in mijn leven constant over mijn grenzen gegaan.

Dan heb je ook nog mensen waarbij er bijvoorbeeld veel strijd was in het gezin, waardoor de poortwachter al in een dorp vóór de burcht staat te vechten. Die mensen gebruiken boosheid als bescherming tegen hun meer kwetsbare emoties. Hoe het ook zei, bij beide wordt niet gebruik gemaakt van de kracht van woede. 

Wat je ook veel ziet is dat angst of verdriet voor woede gaan staan. Dat zijn de mensen die zich vaak angstig voelen over de toekomst of heel verdrietig over het verleden. Die angst gaat ook vaak over: hoe kan ik pleasen zodat anderen niet boos op mij worden. Of juist heel veel huilen. Daaronder zit vaak woede. 

De poortwachter is geen agressieve, heftige energie. Het is juist een stille kracht. Een duidelijke 'ja' of 'nee'. Hij kent zijn kracht en daarom hoeft hij niet de hele tijd aan te vallen. Het echt van: bam, hier ben ik. Weten wat je voelt en dat ook kunnen uiten. Voelsprieten niet de hele tijd naar buiten gericht op anderen, maar naar binnen -  en daardoor helder. 

Je vertelt dat je opgegroeid bent met de zin: jij hebt niks te zeggen. Op welk moment begon jij woede wél te uiten?

Op een gegeven moment ben ik veel retraites gaan doen. Onder andere van Heart iQ Academy en op het gebied van tantra. Daar merkte ik op dat ik vaak naar de grootste mannen toetrok terwijl ik zelf 1.64 meter ben. Dan deden we een tijgermeditatie waarbij je je woede uit en dan kon ik mezelf helemaal inbrengen. Dat was spannend maar ik voelde ook dat ik het aankon en mijn boosheid durfde toe te laten.

Een ander voorbeeld is met Bastiaan, mijn partner. Hij twijfelde veel in het begin van onze relatie. Hij had bindingsangst en bracht dat vaak in. Ook als we dan op een retraite waren met een groep van 50 man! Op een gegeven moment dacht ik: kap hiermee gast! Dan zei hij weer zoiets als: 'ik weet niet of ik deze relatie wel wil'. Normaal nuanceerde ik het dan of ging ik in de begrip-modus. Maar op een gegeven moment kon ik zeggen: nu is het genoeg. Je wilt met mij zijn of niet. Punt.

Mooi. Wat ik bij mezelf maar ook veel vrouwen om me heen merk is de angst veroordeeld te worden om hun emoties. Het gevoel hebben te veel te zijn. Angst om jezelf helemaal in te brengen. Hoe ervaar jij dit?

Ja, de brandstapel angst. Interessant dat emoties vaak aan vrouwen worden gekoppeld. Elke 8 dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord door een man, vanuit emotie. Maar kijk ook naar voetbalwedstrijden. Zoveel uit de hand gelopen emoties. Kijk naar de hoeveelheid politie die dit in toom moet houden. 

Ik pik het niet dat vrouwen worden weggezet alsof zij degenen zijn die ongezond met emoties omgaan. 

Natuurlijk heb je je emoties te uiten op een hygiënische manier. Vrouwen én mannen. Je gaat natuurlijk niet vanuit het niets iemand de huid vol schelden. Dat is geen woedekracht. Radical honesty heeft mij hierbij erg geholpen. Dan zeg je dus niet meer: "klootzak, jij doet mij dit altijd aan". Dat is namelijk een enorm verhaal en oordeel. Wat je wel kan zeggen is: "ik verwijt je dat je dit zegt. En mijn gevoel is dat je mij niet respecteert." 

Wat er gebeurt is dat je nog steeds boos bent, maar er blijft niets hangen. Je brengt jezelf in.

Persoonlijk kan ik ook heel veel woede voelen en zodra ik dat dan in contact wil brengen met iemand bevries ik. Dat vind ik zulke moeilijke momenten. Dan weet ik dat ik eigenlijk boos ben, maar doordat ik bevries komt het er dan heel mentaal uit.

Ik doe altijd een proefsessie in mijn cursussen. Mensen doen dan een zelfonderzoek. Wat doe ik nou precies als ik boos ben? Bij veel mensen zit daar paniek bij. Ze worden boos, worden getriggerd en raken dan in paniek. Panger noem ik dat. Dan ga je in de fight/flight/freeze/fawn mode. Dan weet je dat je in iets ouds wordt getriggerd.

Ja, ik houd dan snel mijn mond of ik trek me terug in plaats van mezelf in te brengen. Ergens voelt het onveilig om boos te zijn. Alsof het ook geen zin heeft. 

Als je dat zelfonderzoek doet mag je een paar minuten vertellen wat je doet als je boos wordt. En waarom je zo reageert. Vaak kom je tot de conclusie dat het vroeger niet gewenst was als je boos was. Dat is al zo inzichtelijk om te zien. Als je weet waar de angel zit. Het kan bijvoorbeeld zijn dat het je triggert als iemand op een bepaalde manier kijkt, omdat je dat aan vroeger doet denken (onbewust). Dan kun je gaan voelen in je lijf. De sensaties. Maar ook de gedachtes die dan op komen zetten. Waar herken je dat van? Het eerste wat er in je opkomt klopt vaak.

Ik hoorde deze week ook iets moois. Iemand die deelde: laat het nou eens écht binnenkomen als je wordt getriggerd. Reageer niet meteen. Ontvang het. Je mag schrikken of overspoeld zijn. Even niet weten wat je ermee moet. Maar kaats het niet meteen terug.

Ja, als je het echt kunt ontvangen kun je het gaan verteren.

Wat is radicale eerlijkheid voor jou? En hoe uit zich dat in je relatie?

Ik vind radical honesty praten als een kleuter.  Ik wil dit, ik wil dat niet, ik vind het niet leuk, ik ben boos, ik vind je lief. Soms is dat té spannend en dan kun je je wat beschermen met de zin: ik heb een onredelijk verlangen: zou je xyz voor me willen doen?

Het gaat erom veel meer je verlangens te mogen uiten. Dat is zo belangrijk. Bijvoorbeeld: kun je voor mij een kopje thee maken? Dat kan superspannend zijn om te vragen. Vooral als jij lekker op de bank ligt en de ander aan het werk is. Dus dan zeg je: 'ik heb een onredelijk verlangen, wil je thee voor mij maken?'
En dan ook met een nee durven te dealen. Het gaat om durven vragen.

Maar ook als je boos bent écht boos zijn. "Ik verwijt dat je dit zegt!". Je kunt dat dan een paar keer zeggen. Vaak komt dan de kwetsbaarheid naar boven. Bijvoorbeeld dat je je niet gezien voelt. Het is zeker handig als je hierin allebei al wat training hebt gehad, zodat je weet hoe je ruzie kunt maken.

Het gaat om eerst boos zijn op de feiten. 'Ik vind het niet oké dat je nu pas thuis bent'. Daarna uiten wat het met je doet. 'Ik voel me niet gerespecteerd'. Als je eerst de lading eraf haalt door de feiten te benoemen kun je daarna vaak bij je gevoel komen.
Vuur én kwetsbaarheid.

Ik heb ook een tijdje non violent communication gedaan en werd daar echt lam van. Het is mij te zoetsappig. Ik voelde me nooit bevredigd na het uiten op deze manier.

Radical honesty heb ik ook met mijn schoonouders gedaan. Er kwam de hele tijd een thema naar boven wat te maken had met superioriteit. Ik liep daar constant tegenaan tot ik ze heb uitgenodigd voor een gesprek. Ik heb toen alles wat mij dwarszat in kunnen brengen. Ik weet dat inferioriteit- superioriteit een thema is in mijn leven, en dus ook een trigger. Ik own dat én ik zie dat zij daarin ook een rol vervullen. Het is beide. In de spirituele wereld wordt soms alles afgedaan als 'maar het is jouw trigger'. Daardoor blijf je in rondjes draaien en breng je je zelf niet in. Sinds dit gesprek met mijn schoonouders is het rustig en is de relatie versterkt. Het is opgeschoond.

Prachtig Gitte. Jij geeft zoveel toestemming om te mogen voelen. En jezelf te mogen inbrengen. Ik denk ook aan conscious complaining wat we ook vaak doen in onze vrouwencirkels. Je mag dan bijvoorbeeld 10 minuten ongegeneerd klagen. Op een gegeven moment raak je de bodem aan. En vanuit daar kun je wat mij betreft weer gezond verschijnen in de wereld.

In de spirituele wereld heerst vaak ook een taboe op woede. Zo van: 'heb compassie, je hoeft er niks mee'.

"Je hoeft er niks mee".  Aaah, daar krijg ik kriebels van. Voor mij is elke emotie belangrijk. De boodschap van woede is: welke waarde vind ik belangrijk?
Als die niet gerespecteerd wordt, dan vind ik dat niet leuk. Woede laat je jouw eigen waardes kennen,  en geeft je de kracht om die niet gerespecteerde waarde weer te herstellen. 

Je hoort ook veel mensen zeggen: ik ben nooit boos.

Dat hoor je veel zeggen. Ik hoorde ooit ook iemand zeggen: in onze relatie zijn wij nooit boos. Toen ze uit elkaar gingen werd dat een vechtscheiding.

Hoe dichter iemand bij je hart kan komen, hoe sneller boosheid wordt geraakt.
De ene wil seks, de ander nu even niet. Er ontstaat altijd wel ergens frictie. En dat is goed.

Om te zorgen dat boosheid constructief wordt is bewustzijn en aandacht nodig.

En het gaat er natuurlijk om jezelf te leren kennen. Jezelf te kunnen reguleren. Zelfonderzoek doen. Je kunt dit niet perfect doen. Wat mij betreft vergt het veel moed jezelf in te brengen.

Ja en het is ook onredelijk mogen zijn. Het uit elkaar mogen vallen. Te veel mogen zijn. 

Tijdens een tantra retreat zou Bastiaan een intieme oefening met iemand anders doen. Ik vond van mezelf dat dit wel moest kunnen terwijl ik van binnen zoveel jaloezie voelde. Pas toen ik die in mezelf kon toelaten kon ik vanuit rust zeggen: ik wil eigenlijk niet dat je deze oefening met iemand anders doet. Dat uitspreken bracht ons dichterbij elkaar.  Maar daarvoor moest ik wel mijn jaloeze eerst toestaan.

Alles maar oké vinden en altijd je eigen triggers moeten aankijken is eigenlijk heel toxisch. Tuurlijk zijn het jouw triggers, maar je hebt het ook in contact te brengen.

Woedekracht is dat begrenzen. Ik ben ik. En ik heb dit nodig. En jij hebt iets anders nodig. Niet alles is oké. 

Hoe zie jij woedekracht en pleasure/genieten? Wat is de verbinding ertussen?

Woedekracht gaat over je verlangens en behoeftes mogen voelen. En eraan toe mogen geven.
Uiten.
Dít is wat ik wil. Dít is wat ik nodig heb.
Als je goede grenzen stelt, gaat je hart meer open. Dan kun je ook meer (genot) ontvangen. Ja, als je je veilig voelt komt alles meer binnen.


Hoe zou je dit individueel kunnen beoefenen?

Een van de opdrachten die ik mensen geef is dat ze op date moeten gaan met zichzelf. Alleen jij weet wat keileuk is! Iets wat je heerlijk vindt. Een boekje lezen op een picknick deken, naar het museum, een massage, lekker shoppen of wat dan ook. Echt de leukste date voor jezelf organiseren. Dan kom je ook van alles tegen wat je tegenhoudt.

Wij weten van onszelf wat we het allerfijnste vinden. Stiekem hoop je dat een partner dat voor je gaat doen. Maar zelf voelen van: oooh ik wil dit. En dat dan gewoon lekker gaan doen.

Mmm heerlijk.
Welke oefening zou jij als eerste aanreiken uit jouw boek?

Conscious complaining is de makkelijkste manier om bij je vuur te komen. Begin hier gewoon in je eentje mee. Ga eens na hoe je je voelt over de liefde, je werk, ouderschap of juist niet, geld, huis, de wereld. En uit dan eens alle dingen die kut zijn. Ongecensureerd uiten. Dat kan eerst op papier, maar vooral ook met je stem. Zwart-wit. Niet nuanceren. Zo ontdek je wat jou raakt.

Ik vind het fijn om het te doen als ik de afwas doe of in de auto zit. Dan zet ik een timer en klaag ik luid. Je gaat dan haarscherp krijgen waar je pijnpunten zitten. Dit is zo'n goede oefening voor mensen die altijd nuanceren of alles zacht maken.
Ik heb dit toen ook rondom het onderwerp met mijn schoonouders gedaan en daardoor werd het kraakhelder. Als je vanuit vaagheid een gesprek aangaat werkt het niet. Dus als je eerst deze oefening doet dan kom je bij de kern. Dit gaat je relaties verbeteren.

Wat zie jij gebeuren in mensen die bij jou cursus volgen?

Ik zie dat mensen helderder worden en minder bang zijn om te zijn wie ze zijn.
Ik laat mensen ook altijd een persoonlijk statuut schrijven. Daardoor krijgen ze helder wat hun kernwaarden zijn. Dan kun je blijven staan, ook als andere mensen om je heen heel anders denken. Je wordt stevig en bent minder bang om te schuren. Als je de eerste keer iets anders zegt, dan is dat zo spannend. Maar ik heb ontdekt dat als je anders durft te zijn, het leven gaat stromen. 

Schaamte is ook een emotie die in mijn leven een grote rol speelt. Ik herken een bepaald patroon in mijzelf. Dan voel ik inspiratie en enthousiasme. Dan deel ik mezelf met de wereld en dan kom de schaamte. Van: is dit niet heel raar?
Wat kan jij zeggen over schaamte?

Dat gaat ook over tevoorschijn mogen komen. Als je dat doet dan komt die schaamte op en die haalt je weer neer. Schaamte en woede werken samen. Woede herstelt de grenzen en schaamte zorgt ervoor dat je de grenzen van de ander waarborgt. Je kunt hierbij onderscheid maken tussen interne en externe schaamte. Interne schaamte is goed. Dat zorgt ervoor dat je niet zomaar iemand aanraakt. Externe schaamte zijn alle boodschappen die je hebt meegekregen die niet congruent zijn met wie je bent. Niet te veel stralen. Niet te veel emotie tonen. Niet te anders doen. Geïndoctrineerde boodschappen die niet van jou zijn. Ze willen je beschermen, maar houden je klein. Het is goed om te gaan herkennen van wie dat stemmetje is. Die wel te horen, maar besluiten dat je er mag zijn. Dan is therapie vaak handig, omdat je ook blinde vlekken hebt. 

Mensen hebben altijd van die moetjes. Tot je een burn out krijgt en de wereld gewoon doordraait. Die moetjes voelen vaak zo waar. Net zoals schaamte. Maar moet je echt klein blijven? Kan niemand met jou leven als je groots bent? Vaak is het tegendeel waar. Mensen willen jou zien stralen. En als ze dat niet willen dan gaat dat meer over henzelf dan over jou.

Waar word jij zelf heel blij van?

Ik word echt heel blij van mijn werk haha. Ik vind het zo zalig om met groepen te werken. Als ik genoeg tijd heb voor mijn werk, mijn missie, dan ben ik ook een betere moeder. Dat werk is voor mij ook zelfactualisatie. Heerlijk.

Is er nog iets wat je wilt delen?

Ik ben blij met jouw enthousiasme hierover!

Als politicoloog ben ik veel bezig geweest met de vraag hoe het toch kan dat er zoveel strijd is in de wereld. Ik denk dat als iedereen de poortwachter op de juiste plek heeft staan dat er dan veel minder blinde haat en afgunst is. Dat je veel meer mens kunt zijn. Juist de weggestoken emoties zorgen voor de problemen. Door je emoties te ownen word je creatiever en rijker. Dan ontstaan er écht sterke mensen die goed voor elkaar zorgen.

Heb je nog een laatste tip?

Sneller boos zijn. Sensaties gaan opmerken. Klem je je kaken? Schrik je? Wat voel je in je lijf? Wees kleinzeriger, maar communiceer goed. En begin de feiten te scheiden van het verhaal wat je in je hoofd maakt.

Dank je wel lieve Gitte voor al je inspiratie en wijsheid!
Je vindt Gitte op  Instagram  en je kunt  haar boek Woedekracht  hier bestellen.

X Jolijn