Vertouwen in jezelf als moeder

Dit is wat ik elke mama gun: VERTROUWEN. In háár manier van omgaan met haar baby. Dit is wat ik elke keer weer voelde de afgelopen maanden op momenten dat ik het even niet meer wist. Vertrouw op het proces. Alles verandert sowieso weer. Ik wilde Bo na een paar dagen in de draagdoek maar het lukte nog niet. Een week later ging het prima. Ik wilde dat Bo in de avond alleen in bed sliep, want dan had ik wat tijd voor mezelf. Maar het was er de tijd nog niet voor. Een paar weken later wel. Op dit moment pakt Bo de fles nog niet (4.5 maand). Ik vind het soms heel moeilijk te vertrouwen dat het nog gaat komen, maar er gaat zeker een oplossing komen. In plaats van me constant druk te maken herinner ik mezelf eraan te genieten van deze tijd die ook weer zo voorbij is. Elke baby is weer zo anders. Als ik met vriendinnen praat die kinderen hebben gaan ze allemaal wel door dezelfde stadia heen, maar op hun eigen tempo en allemaal op hun eigen manier. Daarom is het moederschap wat mij betreft zo'n mooie manier van de controle leren los te laten. Er is namelijk geen of weinig controle. Juist het meebewegen en elke keer weer diep ademen en accepteren hoe het NU is. Vertrouwen dat er vanzelf weer een nieuwe periode aanbreekt. Dat is namelijk 1 ding dat zeker is :-). Een schets van hoe de afgelopen maanden er bij mij uitzagen. Bo sliep vanaf het begin bij mij in bed. Ik had gepland dat hij in de co-sleeper zou gaan, maar toen hij er eenmaal was voelde dit beter. Hij slaapt altijd op zijn zij (mag eigenlijk niet) en een klein stukje bij mij onder de deken (mag eigenlijk niet). Ik WIST dat dit veilig was. Bij elk mini geluidje en beweging die hij maakte was ik alert. Mijn leeuwin wist dat ik mijn kleine dichtbij mocht houden in de nacht. Bo heeft verder de afgelopen maanden uren per dag in de draagzak tegen mij aan geslapen, zonder schema's. Voeden doe ik wanneer hij honger heeft en hij valt in slaap aan de tepel. Nog steeds. Ja, het kost veel energie. Ja, dit zou niet kunnen als ik 4 dagen naar kantoor zou moeten. Ja, ik heb soms pijn in mijn lijf. Maar ik zou het niet anders willen. Dit is MIJN manier. Ik vertrouw dat ik het zo mag doen en Bo'tje is zo tevreden en slaapt altijd door 's nachts, omdat hij zelf naar mijn borst kruipt. Heerlijk. Overdag experimenteer ik nu met een paar slaapjes op bed. Ik leg hem dan aan de tepel, hij valt in slaap en ik sluip weg. Dit om mijn lijf wat rust te gunnen. De ene keer gaat het supergoed en de andere keer doe ik hem toch weer in de draagzak. Het boek 'Wat hebben baby's nodig' heeft mij ook bevestigt in dat ik echt mijn intuïtie mag volgen en ingebakerde adviezen mag laten varen. Je kunt een baby niet verwennen. Een baby heeft weinig meer nodig dan het warme lijf van mama en papa als die er is. Elke baby is anders een daarop kunnen afstemmen en onze zintuigen gebruiken om te voelen wat de kleine nodig heeft. Dat is wat mij betreft het grootste geschenk wat er is. VERTROUW mooie mama. JIJ weet beter wat je kindje nodig heeft dan ieder ander. Liefs Jolijn