Choco & Pinda Bonbons

Wat een mooie inspirerende update Jolijn. Zelf ben ik momenteel doodmoe omdat ik ook altijd maar doorga zonder mezelf echt rust te gunnen. Ik ben me wel bewust dat ik eigenlijk al 3 jaar over mijn grenzen heen ga en probeer al die jaren rust te nemen, maar deed dit, naar nu blijkt, op de verkeerde manier. Ik ging minder sporten, minder wedstrijden, minder afspreken met vrienden, op zich niet verkeerd want ik deed ook echt teveel, maar de tijd die vrijkwam werd opgevuld door allerlei dingen die ik van mezelf moest doen. Huishoudelijke klusjes, moestuin enz.enz.enz. Alsof ik in een intercity zat (zit) en de rem niet kon vinden. Hele blokken vol post-its schreef (schrijf) ik aan mezelf. Wat begint als iets goeds wordt door mij uiteindelijk omgezet in iets dat altijd dan zo moet gaan en waarbij er geen ruimte is om het anders te doen of het niet te doen. Rustig zitten, pas als alles gedaan is, uberhaupt niks doen....dat kan echt niet! Hoe langer de to do list en hoe meer ik afvink hoe meer ik tevreden mag zijn. En hoe meer ik mijn eigen gevangenis creëer(de). Maar ook dit merkte ik niet, wel af en toe moe, kriegel, niks kunnen hebben en dan dacht ik wel oja misschien moet ik iets rustiger aan doen, maar echt lukken deed dat niet. Mijn perfectionisme en controledrang helpen niet echt hierbij natuurlijk :-) Nu blijkt dus dat niet het sporten of afspreken met vrienden mij zo uitput maar alle verplichtingen die ik mezelf opleg.Gelukkig had ik mezelf een bezoek aan een energetisch therapeut kado gedaan en dat heeft wel een hoop opgeleverd. De zin "vind ik dat ik dit moet doen of voel ik dat ik dit moet/wil doen" helpt me goed om stil te staan bij of ik iets nu echt wil. Daarnaast gaf hij aan dat ik doodmoe op hem overkwam, totaal geen herkenning want ik stuiterde al tijden juist heerlijk door. Op zijn advies toch een keer rust genomen, want dan zou ik het wel voelen, dat heb ik geweten. Inmiddels stuiter ik helemaal niet meer, maar ben ik dus alleen maar moe en kan ik nog maar de helft van wat ik kon, heb nergens zin in en zit helemaal niet lekker in mijn vel. Dit is op zich eigenlijk best goed natuurlijk want nu ben ik een burn out wellicht net voor geweest. Maar het valt me zwaar, het voelt als falen om niet zoveel te kunnen. Andere mensen zeggen altijd dat ze moe worden van wat ik allemaal doe, terwijl ik juist altijd het gevoel heb dat ik nog veel te weinig doe. Dat het nooit genoeg is, dat ik altijd meer kan doen nog. Maargoed dat gaat dus niet meer. En eigenlijk voelde het toch ook wel fijn om even rust te nemen, even niks doen, niet voor dag en dauw opstaan maar pas als ik echt uitgerust ben, de tijd nemen om op te staan, geen to do lijstjes meer te maken, of in ieder geval minder en korter. Wat meer stil te staan bij alles wat ik wil gaan doen, minder tijd op internet doorbrengen, vaker een boek pakken. Het schuldgevoel over "niks doen" neemt ook af gelukkig.Ik ga zeker nog eens alle tips rustig doornemen maar niet nu :-) Ik heb nu 3 opdrachten meegekregen, meer voelen, ademhalen en hiernaar luisteren zodat ik niet zo in mijn hoofd kan schieten en mijn eigen aura groter maken als de indrukken van buitenaf te veel zijn (je stelt je dan voor dat je de ruimte om je heen groter maakt zodat mensen verder weg zijn, bijv. door een zeepbel om jezelf heen te visualiseren). Als ik heel erg in mijn hoofd schiet dan doe ik vaak een bodyscan meditatie waarna alle drukte vaak wel verdwijnt en ik rustig op de bank kan zitten met een boek of een leuke serie.Gezond eten doe ik wel, ondanks dat ik moe ben heb ik gelukkig wel de energie om gezonde maaltijden klaar te maken. De meeste tijd is koken ook wel ontspannend voor me. En ik merk dat als ik jouw recepten gebruik en dus geen zuivel en vlees ik me toch beter voel dan wanneer ik wel zuivel en vlees eet.Het is wel fijn om te horen dat meer mensen hier tegenaan lopen, kan ook bijna niet anders met de huidige maatschappij natuurlijk. Die is zo druk en snel en daar word je toch snel in meegezogen. Ik maak nu beslissingen op de dag zelf indien mogelijk. Bij uitnodigingen voor verjaardagen geef ik gewoon aan dat ik op de dag zelf beslis. Meestal ga ik dan wel want het contact met vrienden geeft ook energie, al is het een hele uitdaging om op tijd te voelen dat ik weg moet. Ik ben nogal gevoelig voor drukte, geluiden, geuren etc. en een verjaardag is dan echt overwhelming...te laat merk ik dan dat de koek op is. Meestal "knapt" er iets en moet ik a la minute weg omdat ik het gevoel heb dat ik anders gek word, maar ik hoop te leren aanvoelen hoe ik dat moment net voor kan zijn of hoe dan in ieder geval het vergroten van mijn aura de drukte wat buiten kan sluiten.Voor nu probeer ik me er maar bij neer te leggen dat ik minder kan dan eerst, hiervoor was waarschijnlijk een vlucht, en met humor te kijken naar oude patronen die natuurlijk regelmatig de kop op steken. Zoals bijv. over het briefje aan mezelf met dat ik over 14 jaar bij de belastingdienst de aangifte van mijn vriend moet opvragen ivm hypotheek...gelukkig kan ik er nu om lachen en heb ik het weggegooid, maar zo erg was het dus met de controledrang. Als je dingen signaleert bij jezelf kun je er pas wat aan veranderen dus dat is nu stap 1 en daarbij dan zo lief mogelijk voor mezelf zijn natuurlijk, niet mezelf op mijn kop zitten dat ik weer de fout in ga, maar gewoon erom lachen dat ik weer aan de haal ga en er dan mee stoppen.Het zit al jaren in mijn systeem dus makkelijk zal anders zijn maar dat geeft niet. Ik heb wel moeilijkere dingen overwonnen :-)Jij ook succes met je grenzen bewaken en verder groeien hierin. Liefs

Hi Jolijn,Fijn om dit blog van je opnieuw te lezen nu. Ik zit zelf al zes weken thuis met een burnout die, blijkt nu, het gevolg is van ptss. Ik vind het vooral verschrikkelijk moeilijk om goed voor mezelf te blijven zorgen. Eten en sporten zijn echt een probleem. Ik grijp zo gauw naar iets waar ik niet voor in de keuken hoef te staan omdat ik gewoonweg geen puf heb om te koken. Ik eet al een jaar suikervrij maar de afgelopen weken heb ik inderdaad een drang naar zoet! Heb jij nog tips om het eten makkelijker/beter te maken??

Wow, wat heftig zeg, van je burn out. Wat knap ook dat je het vertelt. Het lijkt me zo iets engs eigenlijk, ook omdat je vertelt dat het eigenlijk allemaal prima leek te gaan, ook al wist je dat je het druk had. Soms ben ik eigenlijk wel bang dat me zoiets kan overkomen, omdat ik het ook best druk heb met m'n studie enzo. Het kan behoorlijk stressvol zijn en ik begreep ook dat het steeds vaker voorkomt op jongere leeftijd. Niet dat ik denk dat ik er tegenaan zit, maar vooral omdat jij ook zegt dat het je plots leek te overkomen, vind ik dat best eng! En dan iets anders, je hebt namelijk echt een prachtige blog! Ik ben volgens mij nog nooit eerder op je blog geweest, maar ik ben heel blij dat ik 'm heb gevonden. Ik volg je gelijk op Bloglovin! Want ik zag je foto's (zo mooi!) en dit recept, dus ik moest wel ;). Liefs

Hi Jolijn,Wat goed dat je eigenlijk al best snel doorhad wat goed voor je is en het nu beter gaat. Ik vond het een interessante vraag op je blog, want ik was ook wel benieuwd hoe je dat gedaan had. Zelf heb ik heel lang met vermoeidheid geworsteld en ook wel periodes van burn out gekend, dat is inderdaad helemaal niet leuk! Ik begin het allemaal wel steeds meer te begrijpen en dat wil ik graag met jullie delen.De belangrijkste pijlers om een burn out te voorkomen zijn volgens mij: doe wat bij je past en ken jezelf.. Met doen wat bij je past bedoel ik op alle niveaus heel bewust zijn van wat jou energie geeft, waar jij gelukkig van wordt: je omgeving (wil je echt in de drukke stad wonen?), de mensen om je heen (maken die je blij?), de voeding die je tot je neemt (valt het goed bij jou?), het werk dat je doet (is dit de rol die ik wil vervullen?), de soort sport die je beoefend (past een harde of zachte sport bij mij?), de gedachten die je hebt (helpen die?). En zo kan dat in heel veel zaken zitten of je wel op je plek bent. Op die manier lekt er de minste energie weg. Je kunt dit leren door je steeds af te vragen: wat wil ik? Wat heb ik nodig? Dit laatste is ook heel belangrijk bij jezelf kennen. Het is een kwestie van ervaring om te leren hoe je op bepaalde dingen reageert, hoe je omgaat met dingen, wat je prettig vind, wat je vervelend vind, wat de signalen zijn van minder energie etc. Als je bijvoorbeeld weet dat feestjes erg zwaar voor je zijn maar je die wel leuk vindt, dan kan je dit bijvoorbeeld 1 keer in de maand doen en daarna een dag voor jezelf houden om bij te komen. Als jij weet: als ik emotioneler word, als ik over iedereen zit te klagen, als ik met moeite mijn bed uit kom of niet spontaan zin heb in iets, dan gaat het niet de goede kant op. Dan heb je een voorsprong, dan ben je er heel vroeg bij om een echte terugval te voorkomen. Op die moment kan je je weer afvragen: Wat heb ik nu nodig? Het is dan extra belangrijk om voor je zelf te zorgen en alleen die dingen te doen die je leuk vind, waar je rust in vind. Zelf vind ik een basisstructuur heel prettig. Dat je weet: zo laat sta ik op, zo laat ga ik naar bed en deze tijden eet ik, zo lang kan ik bewegen/sporten en nog een aantal dingen die je graag doet op een dag. In de loop van de tijd komen er allemaal andere zaken bij (zoals feestjes, verjaardagen, in huis klussen), maar als het minder gaat, dan zeg je die af en heb je meer rust. Het zijn misschien wel leuke dingen die je afzegt, maar volgens mij is het toch niet leuk als je je niet goed voelt. Dan kan je beter even rust nemen en later weer wat leuks mee pakken. Doe het in jouw tempo, dan houd je alles het best vol. Stapje voor stapje. Soms zijn het steeds emotionele/mentale zaken waar je door uit evenwicht raakt. Misschien zitten je wel dingen dwars, zijn er conflicten, komt er teveel op je af, heb je te hard gewerkt, loopt je relatie niet goed. Elke keer kan je weer wat anders nodig hebben. Neem dan even de tijd om uit te zoeken wat er nu speelt. Dit kan je doen door in een dagboek te schrijven of met iemand te praten over je gevoelens en gedachten. Van daaruit kom je er dan achter wat je nu nodig hebt. Zoals al gezegd door Jolijn, zou ik nooit besparen op bewegen/sporten omdat dit belangrijk is om stress kwijt te raken. Toch is het altijd van belang dat je doet wat op dat moment goed voor je voelt, wat denk jij dat je nu nodig hebt om je beter te voelen. Dat kan ook zijn: in je bed liggen, chips eten en series kijken. Probeer wel altijd in je achterhoofd te houden dat sommige dingen niet voor de lange termijn gunstig zijn. Over het algemeen is een goede verzorging, gezond eten en bewegen, essentieel om je goed te fit te blijven voelen. Maar schiet hier niet in door, als het je meer stress oplevert, dan moet je niet alles willen.Om te ontdekken wat bij je past en hoe je in elkaar zit moet je echt de tijd nemen, misschien ben je dan een tijdje asocialer of meer teruggetrokken, heb geduld want uiteindelijk wordt je er een leuker en sterker mens van! Succes allemaal!Ps. Jolijn, ik geniet al een tijd van jouw website met je prachtige verhalen, foto’s en recepten, ga zo door! Ik kijk uit naar je kookboek

Hoi Jolijn,Ik ben nog aan het bekomen van een extreem overspannen zomer & najaar, die resulteerden in mijn lichaam en geest die "stop" zeiden en een relatiebreuk. Deze winter vervolgens 2 maanden thuis gebleven van het werk en nu zeker en vast weer aan de beterhand maar nog niet daar. Dit is wat ik doe om op dit moment mijn grenzen te bewaken, hopelijk kunnen deze tips ook andere mensen helpen! - Ik werk nog niet voltijds door regelmatig verlofdagen in te plannen tegen het weekend aan. Ik ondervind dat dat een betere balans geeft tussen werktijd en privétijd. - Ik plan op weekavonden -behalve sporten- niets. In het weekend plan ik één sociale activiteit. Als ik dan op het moment zelf energie genoeg heb, spreek ik toch last-minute nog met meer vriendinnen af. Deze regel helpt me voorkomen dat ik in mijn vrije tijd weer constant van hot naar her loop omdat er nog zoveel "moet". - Ik sta op weekochtenden een beetje vroeger op zodat ik de dag rustig kan beginnen met lekker ontbijt, yoga, langer douchen, nog een beetje haken, ... Zo krijg ik het gevoel dat mijn werkuren onderdeel zijn van mijn privédag, terwijl voordien een weekdag gelijk stond aan een werkdag. - Helaas heb ik veel minder fysiek contact sinds de relatiebreuk, maar ik knuffel nu mijn twee schattige cavia's extra veel. - Ik vermijd het journaal en Facebook. Ik dacht niet dat ik dat nu nog zou blijven doen, maar ik voel me er rustiger en minder angstig door. - Ding 1 dat ik in de winter geleerd heb: sporten! Op doktersvoorschrift begonnen met cardio- en conditietraining. Je voelt je fysiek zoooo vooruitgaan, je kan je afreageren, je krijgt weer een gevoel van eigenwaarde. Ik heb ook mijn liefde voor fietsen herontdekt, dus bij zonneschijn zit ik op de tweewieler. Viparita karani, elke avond voor het slapen gaan. - Ding 2 dat ik deze winter geleerd heb: positief denken. Ik ben mijn hele leven vrij pessimistisch en angstig geweest, maar in de winter dacht ik "zo, dat heeft me duidelijk nergens gebracht; ik kan het maar beter anders gaan aanpakken". Met hulp van positieve vriendinnen, leuke series kijken, leuke dingen doen, inspirerende boeken en blogs lezen, enz.

<3 Zo mooi! Ik ben trots op jou!

Heel herkenbaar. 10 jaar geleden een zware burn-out gehad, kon een half jaar niet meer lopen en daar nooit helemaal bovenop gekomen. Nu helaas weer. Gelukkig heb ik dit keer goede hulp en snap ik welke disfunctionele systemen er al vanuit m'n jeugd voor zorgen dat ik mezelf uitput, mentaal en fysiek. Ik hoop er dit keer voor altijd vanaf te komen. En zoals je zei, je moet jezelf dingen gunnen maar daarvoor moet je eerst genoeg van jezelf houden. Knap dat je al zo ver bent gekomen en hou dit vol! En chocolade helpt zeker op t moment dat je jezelf even iets moet gunnen

Hoi Jolijn!Knap hoor, dat je er zelf zo goed mee om gaat en jezelf op tijd een halt toe kunt roepen! Zelf worstel ik ook steeds met ups en downs. Perioden gaat het prima, perioden gewoon weer echt slecht (vicieuze cirkel lijkt het dan). Waar ik erg nieuwsgierig naar ben, hoe heb je jezelf er weer bovenop gekregen met voeding? Hoe heb je tijdens de burn-out gegeten, als ik vragen mag? Ik probeer zelf de regels van Bijnieruitputting (James L. Wilson) toe te passen, maar eerlijk is eerlijk, dat lukt me lang niet altijd. Soms heb ik gewoon echt geen zin om 6x per dag te eten en als ik af en toe een stukje chocolade of kopje koffie wil, neem ik dat lekker. Té ermee bezig zijn, leidt bij mij juist tot meer stress!Succes nog verder en geniet van alle kleine dingetjes :DGroetjes, Linda

Ik heb opleiding Trainer Hormoonfactor gedaan (www.dehormoonfactor.nl)) en ben nu een eigen praktijk aan het opzetten. Burn-out is idd probleem van hormonale disbalans, lees: bijnieruitputting en veel voorkomend probleem als gevolg van aanhoudende stress (zowel fysiek als mentaal!). Door aanhoudende stress wordt er voortdurend (en steeds meer) cortisol- hormoon (stresshormoon) gevraagd van de bijnieren (de bijnierschors). Die raken door overbelasting uitgeput en bijnieruitputting is diagnose: burn-out. Die plotselinge zout- en/of zoetbehoefte is ook duidelijk verklaarbaar, want de bijnieren produceren n.l. ook het hormoon aldosteron wat onze water- en mineraalhuishouding reguleert. I.g.v. bijnieruitputting valt dus ook de aanmaak van aldosteron stil waardoor onze lichaam teveel mineralen via de urine afscheidt waardoor ook daar tekorten in ontstaan. Mensen met burn-out moeten daarom extra zout gebruiken om dit tekort aan te vullen! mensen met een burn-out mogen , als ze daartoe weer in staat zijn, kort intensief sporten, nooit langer dan een half, maximaal één uur omdat bij langere fysieke inspanning het lichaam weer cortisol vraagt van de bijnieren. Op de site www.dehormoonfactor.nl staat o.a. een videoclip van ir. Ralph Moorman over bijnieruitputting. verder kan ik iedereen met een burn-out adviseren om twee boeken te lezen omdat ze heel duidelijk, compleet en in 'gewone mensentaal' de aandoening burn-out c.q. bijnieruitputting beschrijven: - 'Bijnieruitputting' van dr James L. Wilson, ISBN 9789079872251, en.... - 'Gefeliciteerd met je Burn-Out' van Marina Schriek, ISBN 9789079872541

Hey Jolijn, fijn dat je er met ons op terug blikt en tips deelt, denk inderdaad dat ze even hard van toepassing zijn op mensen die nog niet met een burnout te maken hebben gehad, we leven immers bijna allemaal toch een beetje té hard, te snel, te veeleisend soms? ik hoop alleszins dat het jou samen met Sjoerd lukt om de signalen op tijd op te vangen en op tijd stop te zeggen tegen jezelf maar ook tegen de omgeving! blijf vooral je tips toepassen, delen en liefde geven en krijgen! l

Hoi allemaal,Wat leuk en nuttig om jullie ervaringen en reacties te lezen! Wat mij echter wel opvalt is dat er vaak vanuit wordt gegaan dat je ook altijd de mogelijkheid hebt om bepaalde dingen te doen of te laten... Het lijk t mij heerlijk als je dat zou kunnen! Ik zit er soms ook best wel doorheen en heb ook best moeite om daarmee om te gaan. Gewoon doorgaan is hier echter het motto want: mijn twee kinderen zijn er gewoon en de een moet naar school en de ander vraagt aandacht thuis. Mijn man werkt veel en nee, het is geen optie om hem meer te laten doen, want hij doet wat hij kan! Familie niet in de buurt en geen oppas waar ik mijn kinderen regelmatig heen zou willen doen. Ik probeer mijn rust te pakken waar ik kan, maar 90 % van je dag wordt voor je ingedeeld. Iemand nuttige tips of ervaringen?! Ik hoor het graag.Jolijn, heel veel succes met alles! Ik geniet van je website!Groetjes

Voelt raar om hier alleen maar te reageren op het recept, zo'n mooi en eerlijk stuk heb je geschreven. Hoop dat het je goed blijft gaan nu!Dan over de bonbons: heerlijk! We hebben gesmuld. Lijkt me een fijne snack voor in het kraambed wat me te wachten staat. Ik heb zelf amper ervaring met cacaoboter en het invriezen van snacks. Heb je een idee hoe lang deze bonbons in de vriezer lekker blijven?

DANK DANK en TOF dat je de vraag beantwoorde!!! super dat je zo open bent en informatief ook. later reageer ik misschien nog wat langer. mijn pc-tijd zit erop voor vandaag :D GRENZEN :)LIEFS, SHANNA