Ik heb mijzelf altijd als creatief gezien. Vooral in mijn jongere jaren ging het als vanzelf. Ik stond op het theater, ik knutselde, zong, maakte muziekvideo's van mezelf.
Nu ben ik 37. En ik merk dat het tijdperk Instagram iets met mijn creativiteit heeft gedaan. Het heeft er een druk op gelegd. Al snel denk ik aan Insta als ik iets creatiefs wil doen. Dat het dan ook gepost moet worden. Goed voor mijn bedrijf moet zijn. Op een bepaalde manier moet overkomen.
Het was anders toen ik nog mijn blog Vegadutchie had. Het voelde persoonlijker. Afgeschermder. Minder snel.
Mijn creativiteit stroomt wel. Alleen op het moment dat ik wil delen met de buitenwereld, voel ik soms een blokkade. Dit hoor ik ook veel om me heen.
Vandaar dit blog van vandaag.
Het boek De Ontembare Vrouw heeft mij namelijk tot in het diepste geïnspireerd om meer naar buiten te brengen. Om fouten te maken, rauwer te mogen zijn.
Ik deel graag een deel van het hoofdstuk "Helder water: het creatieve leven voeden". Het stuk heet "De rivier weer vrijmaken".
De kringloop van leven/dood/leven maakt dat het noodlot, relaties, liefde, creativiteit, en al het andere zich in grote, grillige patronen bewegen, waarbij het een in deze volgorde op het andere volgt: schepping, groei, macht, verval, dood, incubatie, schepping ez. Diefstal of het ontbreken van ideeen, gedachten of gevoelens is het resultaat van een stroom die in haar loop belemmerd wordt. Hier volgt hoe we de rivier weer kunnen vrijmaken.
1. Neem voedsel aan om het schoonmaken van de rivier te beginnen. Er zijn duidelijk storende, vervuilende stoffen aanwezig als een vrouw oprechte complimenten over haar creatieve leven afwijst. Er is misschien maar een klein beetje vervuiling: "ach, wat aardig van je om zo'n compliment te geven" of juist "natuurlijk ben ik geweldig". Het zijn tekenen van een gewonde animus*. Goede dingen stromen naar een vrouw toe maar worden onmiddelijk vergiftigd.
Om dit te veranderen moet een vrouw zich oefenen in het accepteren van complimenten; ze geniet ervan, biedt weerstand aan de negatieve animus die tegen de gever van het compliment wil zeggen: "dat denk jij maar, jij kent alle fouten niet die ik heb gemaakt etc.". Negatieve complexen worden vooral aangetrokken door de interessantste ideeën, de opzienbarendste en schitterendste invallen en de meest ongeremde vormen van creativiteit. Dus er valt niet aan te ontkomen, we moeten een animus oproepen die zich zuiverder gedraagt en de oude moeten we begraven.
* Animus is de personificatie van de mannelijke natuur in het onbewuste van de vrouw. Anima is de personificatie van de vrouwelijke natuur in het onbewuste van de man.
2. Reageer. Zo maak je de rivier schoon. Wolven leiden een enorm creatief leven. Ze maken iedere dag tientallen keuzen, besluiten tot het een of tot het ander, schatten hoe ver, concentreren zich op hun prooi, berekenen hun kansen, grijpen de kans, reageren krachtig om hun doel te bereiken. Hun vermogen om te vinden wat verborgen is, hun krachten te bundelen, zich te richten op het gewenste resultaat en alles te ondernemen om dit te behalen, is precies de eigenschap die is vereist voor de uitvoering van creatieve impulsen bij mensen.
Om te kunnen scheppen moet je kunnen reageren. Creativiteit is het vermogen te reageren op alles wat zich rondom ons afspeelt, te kiezen uit honderden mogelijkheden van denken, voelen, handelen, reageren die in ons opkomen, en deze samen te voegen tot een unieke respons, uiting of boodschap die gewicht, vuur en betekenis heeft. Het verlies van onze creatieve omgeving betekent dus dat we tot maar één keuze beperkt zijn, dat we geen gevoelens en gedachten hebben, of deze onderdrukken en censureren, en dat we niet handelen, niet spreken, doen of zijn.
3. Wees wild. Zo maak je de rivier schoon. In haar oorspronkelijk vorm stroomt zij niet vervuild, naar ons toe, wij veroorzaken die verontreiniging. De rivier droogt niet op, wij blokkeren haar. Als we de rivier haar vrijheid willen geven, moeten we onze ideeën de vrije loop laten, onbelemmerd laten stromen, alles laten komen en aanvankelijk niet censureren. Dat is creatief leven! Het is een verrukkelijke paradox. Het is een geheel inwendig proces. Om te scheppen moet je het aandurven OERDOM te zijn, op een troon boven op een ezel te zitten en robijnen uit je mond te laten vallen. Dan zal de rivier stromen, dan kunnen we in het neervallende water ervan staan. En onze rok ophouden en zoveel opvangen als we maar kunnen dragen.
4. Begin. Zo maak je rivier schoon. Als je bang bent, angst hebt om te falen, dan zeg ik, vooruit, begin! Faal zo nodig, krabbel overeinden begin opnieuw. Als je weer faalt, dan faal je maar. Wat dan nog? Begin opnieuw. Niet het falen houdt ons tegen, maar de aarzeling om opnieuw te beginnen. En als je bang bent, wat dan nog?
Als je bang bent dat er iets tevoorschijn zal springen dat je zal bijten, dan moet je er in 's hemelsnaam maar aan geloven. Laat je angst tevoorschijn komen en laat je bijten, dan is het maar voorbij en kun je verder. Je komt er wel overheen. Je angst zal voorbijgaan. Het is in dit geval beter je angst rechtstreeks te ondergaan, te voelen en er een eind aan te maken, dan hem steeds als een excuus te gebruiken om de rivier niet schoon te maken.
5. Maak tijd voor jezelf. Zo verwijder je de verontreinigende stoffen. Ik ken een driftige schilderes hier in de Rocky Mountains die als ze wil schilderen of nadenken het volgende bord aan de ketting hangt die de weg naar haar huis afsluit: "Ik werk vandaag en ontvang geen bezoek. Ik weet dat je denkt dat dit niet voor jou geldt omdat je mijn bankier, agent of beste vriend bent. Maar dat is wel zo." Zoals je ziet, weet de goed ontwikkelde animus uitstekend zijn grenzen aan te geven.
6. Geef niet op. Hoe kun je deze vervuiling verder tegengaan? Door ons door niet te laten weerhouden bij het oefenen van de goed geintegreerde animus, door ons zielen-weven, vleugel-maken, onze kunst, ons psychische naai- en verstelwerk voort te zetten, of we ons nu sterk voelen of niet, of we er naar ons gevoel aan toe zijn of niet.
Als het moet door ons vast te binden aan de mast, de stoel, het bureau, de boom, de cactus, of waar we onze scheppingen ook tot stond brengen. Het is essentieel, hoe pijnlijk het vaak ook is, om er tijd in steken en de lastige taken niet te ontwijken. Een waarlijk creatief leven gloeit in meer dan één opzicht. Door voor eens en altijd voet bij stuk te houden en te zeggen: 'ik houd meer van mijn creatieve leven dan van het meewerken aan mijn eigen onderdrukking', worden deze negatieve complexen verbannen of getransformeerd - je dromen zullen je het laatste stuk van de weg wel leiden.
Als we onze kinderen zouden mishandelen, zouden we een maatschappelijk aan de deur krijgen. Als we onze huisdieren mishandelen krijgen we de dierenbescherming langs. Maar er is geen creativiteitspatrouille of Zielspolitie om in te grijpen wanneer we onze eigen ziel met alle geweld willen laten verhongeren. Alleen wij zijn er. Wij zijn de enigen die het zielen-Zelf en de heldhaftige animus kunnen beschermen. Het is wreed om ze maar een keer per week, of een keer per maand of zelfs een keer per jaar water te geven. Ze hebben elk hun dagelijkse ritme. Ze hebben ons en het water van ons handwerk iedere dag nodig.
7. Bescherm je creatieve leven. Als je hambre del alma, de hongerende ziel, wilt vermijden, noem het probleem dan bij de naam - en verhelp het. Doe iedere dag je werk. En laat dan geen gedachte, geen man, geen vrouw, geen partner, geen vriend, geen godsdienst, geen baan, en geen chagrijnige stem je dwingen honger te lijden. Laat je tanden zien, als het moet.
8. Voer je echte werk uit. Bouw die hut van warmte en inzicht. Haal je energie eruit. Eis een evenwicht tussen alledaagse verantwoordelijkheid en persoonlijke extase. Bescherm de ziel. Eis een creatief leven dat kwaliteit heeft. Laat noch je eigen complexen, je cultuur, intellectueel slib, nog enig hoogdravend, aristrocratisch, pedagogisch of politiek gezwam het van je afnemen.
9. Zet voedsel voor het creatieve leven neer. Hoewel veel dingen goed en voedzaam voor de ziel zijn, vallen de meeste onder de vier voornaamste voedingsgroepen: tijd, je thuis voelen, hartstocht en onafhankelijkheid. Sla er een voorraad van in. Ze houden de rivier schoon.
Wanneer de rivier weer gezuiverd is, kan ze onbelemmerd stromen; de creatieve productie van een vrouw neemt toe en verloopt daarna volgens de natuurlijke kringloop van toename en vermindering. Niets wordt voor lange tijd afgevoerd of vervuild. Alle verontreinigende stoffen die van nature aanwezig zijn, worden op effectieve wijze geneutraliseerd. De rivier keert terug als ons voedingssysteem, een waar we zonder angst in kunnen stappen, waarvan we gerust het water kunnen drinken. We kunnen ons leven leiden zoals wij dat willen en gepast achten, daar langs de rivier, terwijl we al onze baby's in onze armen houden en hun spiegelbeeld aan het tonen in het heldere, heldere water.
